Troje na dziesięciu młodych Norwegów twierdzi, że celowo się samookalecza – wykazała ankieta przeprowadzona na zlecenie Mental Helse Ungdom. Ankietowano 1800 Norwegów w wieku 16-36 lat.
Wśród przyznających się do samookaleczeń przeważają kobiety. Badani stwierdzili, że obrażenia nie miały na celu odebrania sobie życia.
Jednak więcej niż cztery na dziesięć spośród badanych osób twierdzi, że miało myśl samobójcze.
W ubiegłym roku 693 osoby w Norwegii popełniły samobójstwo, wskazują statystyki. W roku 2022 życie odebrało sobie 610 Norwegów. Instytucje prowadzące telefony zaufania, jak Kirkens SOS, od dawna ostrzegają przed nasilającym się trendem.
Widzisz – reaguj
Wczesna interwencja ma ogromne znaczenie w przypadku młodych ludzi, którzy dokonują samookaleczeń. Potwierdziły to również badania niedawno przeprowadzone w Norwegii.
Samookaleczanie, myśli i próby samobójcze mogą pełnić różne funkcje dla poszczególnych osób. Mogą też uniemożliwić radzenie sobie z własnymi uczuciami. Dla wielu samookaleczanie stają się czymś w rodzaju rutyny, krótkotrwałym rozwiązaniem. Jeśli zauważyłeś ślady samookaleczeń, podejmij rozmowę. To ważna rola, spoczywająca tak na rodzinie, jak i przyjaciołach osoby samookaleczającej się. Zadawaj pytania, okazuj zainteresowanie.
– Porozmawiaj z samookaleczającą się osobą, wysłuchaj: „Widzę, że masz nowe rany lub blizny i chciałbym usłyszeć od ciebie, co się dzieje. Czy są rzeczy, które nie idą dobrze?” – radzi w rozmowie z NRK Anita Johanna Tørmoen pracuje w Narodowym Centrum Badań i Zapobiegania Samobójstwom.
Leczenie pomaga
Niepokojące sygnały pojawiają się tak w Norwegii, jak i innych krajach. Badania prowadzone w ostatnich latach wskazują na alarmujący wzrost liczby samookaleczeń i myśli samobójczych.
Potrzeba więcej łóżek na oddziałach psychiatrycznych, twierdzi Adrian Lorentsson z Mental Helse Ungdom w rozmowie z NRK. Wskazuje na ogromną liczbę młodych ludzi przeżywających trudne chwile.
Na poziomie społecznym powinniśmy pamiętać, że w trudnych momentach słuchanie jest kluczowe. Ważne jest dostrzeganie sytuacji ludzi w naszym otoczeniu i oferowanie wsparcia oraz planowanie dalszej pomocy, jeśli to konieczne.
– Niekiedy wystarczy po prostu być obok. Wszyscy potrzebujemy kogoś, zwłaszcza w trudnych chwilach – mówi Vanessa Poblete.
Vanessa Poblete jako młoda dziewczyna przeżyła ciężkie chwile. Kilkakrotnie była przyjmowana na oddział psychiatryczny z powodu depresji i samookaleczeń. Chciała porozmawiać z kimś, kto przeszedł przez to samo i wyzdrowiał, aby dał jej nadzieję. Choć miała rodzinę, czuła się samotna.
Po latach Vanessa postanowiła pracować z ludźmi, którzy znaleźli się w jej sytuacji. Teraz ona, jako asystent zdrowienia (likeperson) daje nadzieję i wsparcie.
– Szanuję życie człowieka i dlatego myślę o tym, jak ważne jest mówienie o zdrowiu psychicznym. Nasze istnienie to zarówno radość, jak i smutek, życie i śmierć, i musimy to zaakceptować. Ale nie musimy w tym być sami. Po co iść samotnie z tymi myślami?
Z Vanessą, która pracuje w Rom-Agder – Råd og Muligheter Agder, jednym z pięciu norweskich regionalnych centrów prowadzonych przez użytkowników, możesz porozmawiać po norwesku, angielsku i hiszpańsku:
Telefon: 41129829. Wolisz napisać? e-post: vanessa@rom-agder.no
Gdzie szukać pomocy (norweski, angielski)
- Nagłe przypadki – 113
- Kirkens SOS: czynne całą dobę – tel. 22400040
- Mental Helse: czynne całą dobę tel.116123
- Kors på halsen (Rødekors) dla dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia: tel 80033321 (pon-pt, w godz.14-20)
- Snakk litt: rozmowy telefoniczne lub chat: tel. 22040499
Chcesz porozmawiać w języku polskim? Napisz: forening@razemsammen.no