W ciągu minionych stu lat Polacy ponad dwudziestokrotnie uczestniczyli w letnich igrzyskach olimpijskich. Występ w Paryżu jest 23 startem naszej reprezentacji w tej imprezie. Debiut w 1924 r. zakończył się zdobyciem dwóch medali. A jak było później?
Kolejne po Paryżu w 1924 r. igrzyska, te w Amsterdamie, rozegrano od 28 lipca do 12 sierpnia 1928 r. Chorążym polskiej ekipy na ceremonii otwarcia był zapaśnik Marian Cieniewski. Na igrzyska wysłano 76 zawodników. Halina Konopacka, jako pierwsza osoba z Polski, sięgnęła po najcenniejsze trofeum w większości sportów – olimpijskie złoto. Łącznie zdobyliśmy pięć medali.
Wyjazd reprezentacji Polski na Igrzyska X Olimpiady do Los Angeles (30 lipca – 7 sierpnia 1932 r.) został sfinansowany przez Polonię amerykańską. Wobec dużych kosztów ekspedycji zdecydowano się na wysłanie tylko najlepszych sportowców, mających szanse na bardzo wysokie, w tym medalowe, pozycje. Ekipa sportowa liczyła więc zaledwie dwadzieścia osób. Największym sukcesem okazał się udział lekkoatletów: Kusocińskiego i Walasiewicz, którzy sięgnęli po złote medale. Bardzo wysoko należy także ocenić starty w wioślarstwie, gdyż polskie osady zdobyły aż trzy medale.
Liczna reprezentacja olimpijska wyjeżdżała na Igrzyska XI Olimpiady do Berlina (1–16 sierpnia 1936) z nadziejami na najlepszy występ w dotychczasowej historii. Na arenach olimpijskich rywalizowało 114 zawodników, w tym 11 kobiet. Sportowcy wystąpili w 14 dyscyplinach – w tym dwóch zespołowych: piłce nożnej i koszykówce. Na uroczystości otwarcia naszą flagę niósł lekkoatleta Klemens Biniakowski, uczestnik sztafety 4×400 metrów. Ogólny bilans startu był średni – zdobyto sześć medali, wśród których nie było niestety ani jednego złotego. Największy zawód sprawili przedstawiciele sportów walki (bokserzy i szermierze), którzy niewątpliwie pretendowali do podium, a ostatecznie skończyło się na dwóch czwartych miejscach.
Po przerwie wojennej kolejne igrzyska zorganizowano w dniach 29 lipca – 14 sierpnia 1948 r. Nieliczna 24-osobowa reprezentacja Polski, z chorążym kulomiotem Mieczysławem Łomowskim, przywiozła do kraju tylko jeden medal – brązowy wywalczony przez boksera Aleksego Antkiewicza w wadze lekkiej. Jego osiągnięcie oraz dwa miejsca lekkoatletów tuż za podium nie były jednak powodem do wstydu po tak dotkliwych zniszczeniach i stratach spowodowanych latami okupacji. W Londynie po raz ostatni w historii igrzysk nagrodzono artystów, których prace zgłoszono do konkursu literatury i sztuki. Kompozytor Zbigniew Turski zdobył złoty medal za „II Symfonię Olimpijską”.
Letnie igrzyska olimpijskie rozegrane w stolicy Finlandii w dniach od 19 lipca do 3 sierpnia 1952 r. przyniosły nam cztery medale, w tym jeden złoty. Chorążym ekipy był wioślarz Teodor Kocerka. W Helsinkach, najcenniejszy krążek trafił w ręce boksera – Zygmunta Chychły. Łącznie zdobyliśmy 4 medale – 1 złoty, 2 srebrne i 1 brązowy
Na kolejnych igrzyskach w australijskim Melbourne (22 listopada – 8 grudnia 1956 r.) jedyne złoto dla naszych barw wywalczyła w skoku w dal dwudziestodwuletnia Elżbieta Duńska-Krzesińska. Uzyskała wynik 6,35 m, wyrównując własny rekord świata. Chorążym był młociarz Tadeusz Rut. Na zakończenie tej olimpiady, w której wzięło udział 65 naszych zawodników, w tym 16 kobiet, po raz pierwszy w historii odbyła się ceremonia zamknięcia igrzysk. W sumie Polacy wywalczyli 9 medali (1 złoty, 4 srebrne i 4 brązowe).
Chorążym biało-czerwonych podczas ceremonii otwarcia igrzysk w Rzymie, rozegranych w dniach od 25 sierpnia do 11 września 1960 r. był po raz drugi Teodor Kocerka, jednak największe nadzieje na złoty medal w Igrzyskach XVII Olimpiady wiązano z występem rekordzisty świata w trójskoku – Józefa Schmidta, który jako pierwszy człowiek w historii przekroczył granicę 17 m. Polak nie zawiódł oczekiwań kibiców w kraju i pewnie wywalczył tytuł mistrza olimpijskiego. Ekipa biało-czerwonych składała się z 205 zawodników, w tym 30 kobiet.
W 1964 r. występ polskiej reprezentacji olimpijskiej w Tokio potwierdził bardzo wysoki poziom, jaki nasz sport osiągnął przede wszystkim w sportach siłowych i lekkiej atletyce. Miejsce w klasyfikacji medalowej 144-osobowej ekipy (w tym 26 kobiet) było o jedną pozycję niższe niż w Rzymie (siódme), ale zdobyto większą liczbę medali – 23. Na czoło wybijają się zdecydowanie sukcesy bokserów ze szkoły Feliksa Stamma, którzy na tokijskich igrzyskach osiągnęli apogeum wyników, zdobywając aż siedem medali, w tym trzy złote. Pozostałe krążki z najcenniejszego kruszcu wywalczyli: Józef Schmidt, Egon Franke w szermierce, chorąży ekipy ciężarowiec Waldemar Baszanowski oraz sztafeta kobiet w lekkoatletyce (4 x 100 m).
Igrzyska XIX Olimpiady zorganizowano w Ciudad Mexico w dniach 12-27 października 1968 r. Wielu naszych medalistów sprzed czterech lat ponownie znalazło się na olimpijskim podium. Na pierwszy plan wysuwają się osiągnięcia tych, którzy powtórnie sięgnęli po złote krążki, a sztuki tej dokonali: bokser Jerzy Kulej, sztangista Waldemar Baszanowski, który drugi raz z kolei niósł polską flagę na ceremonii otwarcia olimpiady, oraz lekkoatletka Irena Szewińska.
Igrzyska olimpijskie w Monachium, przeprowadzono w dniach 26 sierpnia – 11 września 1972 r. Do najbardziej pamiętnych dla nas wydarzeń sportowych z Monachium należy przede wszystkim doskonała gra drużyny w piłce nożnej, która zwyciężyła w olimpijskim turnieju amatorów. Złote medale zdobyli także: Władysław Komar w pchnięciu kulą, Zygmunt Smalcerz w podnoszeniu ciężarów, Jan Szczepański w boksie, Witold Woyda indywidualnie i wraz z partnerami z drużyny w szermierce oraz Józef Zapędzki w strzelectwie. Łącznie zdobyliśmy 21 medali (7 złotych, 5 srebrnych i 9 brązowych). Polska była reprezentowana niemal we wszystkich rozgrywanych dyscyplinach.
Kolejne letnie igrzyska zorganizowano w kanadyjskim Montrealu w dniach 17 lipca – 1 sierpnia 1976 r. Dla 207-osobowej polskiej ekipy start w Kanadzie był bardzo udany: biało-czerwoni uzyskali łącznie 26 medali (w tym siedem złotych, sześć srebrnych i trzynaście brązowych), które wywalczyli: drużyna siatkarzy, bokser Jerzy Rybicki, tyczkarz Tadeusz Ślusarski, lekkoatletka Irena Szewińska, skoczek wzwyż Jacek Wszoła, pięcioboista Janusz Pyciak-Peciak i zapaśnik Kazimierz Lipień. Sklasyfikowano Polskę na bardzo wysokim piątym miejscu w klasyfikacji punktowej i szóstym w tabeli medalowej montrealskich igrzysk.
Tekst przygotowany przez portal Dlapolonii.pl